Nostalgie

Zij woonden destijds nog steeds in Nederland maar waren van plan om te verhuizen naar Spanje. Zo vol goede bedoelingen maar praktisch en pragmatisch als ze zijn bedachten ze, dat het voor mij het handigst zou zijn wanneer ik alvast in Spanje op de basisschool zou beginnen. Ik hoefde dan geen achterstand op school te krijgen en schoolvriendinnetjes meer achter te laten wanneer zij naar Spanje zouden verhuiszen. Helaas weet je nooit van tevoren welke plannnen het leven met je voorheeft en gingen de verhuisplannen van mijn ouders niet door. Om mij dan weer naar Nederland terug te halen, was achteraf gezien ook geen goed idee. Dan zou juist datgene gebeuren waar zij mij voor hadden willen beschermen! Dus bleef ik bij mijn grootouders en bracht ik mijn hele basisschool tijd door in Guardo. Een behoorlijk groot Dorp in de Provincie Palencia. Hier waren de straten wél aangelegd en hadden ze geen lemen huizen, maar gewoon van baksteek. Mijn ouders zag ik jaarlijks zes weken in de zomervakantie en dan was het een groot feest.

Ik kan niet anders als terugkijken op een zeer mooie kindertijd bij mijn grootouders. Ik kreeg alle liefde en aandacht die ik als kind nodig had. Van mijn wijze oma leerde ik dat Liefde, ondanks de verschillende vreemde wijzen als dat het zich soms in het leven aandient, nog steeds Liefde is. Bij alles wat ze voor me kocht zei ze: "Susana, dit heb je van je ouders. Zij zijn genoodzaakt om in Nederland te werken om een goede toekomst op te bouwen. Maar ze sturen mij iedere maand geld zodat jou hier aan niks ontbreekt! Ook al zie je ze maar eens per jaar......ze houden van je en ze willen het beste voor je".

 

Afgelopen maandag werd op Facebook ineens de groep, 'Je hebt niet in Guardo gewoond als je niet meer weet dat.......' opgericht. Binnen één week had de groep meer dan 1200 leden! Met elkaar herinneringen delen van vroeger, daar is de groep voor bedoeld. Wat ik uit alle posts haal is een stuk nostalgie en verlangen naar vervlogen tijden. Maar ook verbazing over hoe anders tegenwoordig alles is.

"Je hebt niet in Guardo gewoond als......":

Je niet meer weet dat bij volle maan, Hermino 'de gek' serenades zong op straat.

Je ooit mee hebt gemaakt dat de stoplichten het deden.

Je niet weet dan Sint Antonius de heilige is van het dorp.

Je niet weet dat er in de keukens gietijzeren kolenkachels stonden waar er op gekookt werd.

Je nog nooit achter de vuurvliegjes hebt gezeten.

Je ruzie maakte met de kinderen op school om vervolgens na schooltijd weer samen te spelen buiten.

Je nooit snoepjes hebt gegeten van ezelinnen melk.

Je 'de Goedkope huizen' niet kent.

Je Iris 'de healer' niet kent die ieders gekneusde ledematen met kruiden en zelfgemaakte lotions genas.

Je, je Herminio 'de uitvinder' niet meer kunt herinneren met zijn zelfgemaakte parachute van aan elkaar genaaide lakens en dat hij van de muur om de kern naar beneden sprong en zijn ribben brak. Het hele dorp was in rep en roer en alle vrouwen spraken met elkaar af wie, wanneer voor Herminio zou koken en het huishouden zou doen.

Je, je niet kunt herinneren dat het heel normaal was om pannetjes met eten en gedragen kleding af te leveren bij zieke mensen, ouderen die niet meer in staat waren om zelf te koken of grote gezinnen die moeilijk rond konden komen.

 

Ik kan uren doorgaan......Als ik de posts lees denk ik:  "Jeetje en dat vonden we gewoon normaal. Daar deden we niet spastisch over". Niemand dacht: "Wat moet je van me?" of "die is vrijpostig!" wanneer een ander aardig deed.

Mantelzorg is hoogstwaarschijnlijk in Guardo uitgevonden, zij noemden het gewoon 'anderen helpen'.  Ook mijn oma was één van de vrouwen die steeds anderen aan het helpen was. Ik heb haar zo vaak met pannetjes, dekens, onze gedragen kleding, het huis uit zien gaan.

Ik kan niet anders als mezelf bevoorrecht vinden, ik ben zó blij dat ik dat allemaal heb mogen meemaken. Dat heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben maar soms zijn er dagen dat ik weer verlang naar vroeger. Ik ben 44 jaar jong, maar ik kan het wel begrijpen wanneer onze ouderen zeggen: "Vroeger was het allemaal beter". Ik zou eerder zeggen: "Vroeger gaven we veel meer om elkaar en dat kan ik in de maatschappij van vandaag de dag soms wel missen......"